KÜÇÜKLERİN GÖZLERİNDEN BÜYÜKLERİN ELLERİNDEN ÖPERİM TARİH OLDU.

 

                   


                              Pandemik Bayramlar!

Sarılmadan, öpüşmeden, koklaşmadan geçen dördüncü bayram.

Ardı arkası kesilmeyen kötü haberlerle geçen dört bayram.

Nefes kesen 18 Ay, 540 gün.

Bir kış, iki bahar, iki yaz, dört bayram. 

Toprakla buluşanlar, hastalıkla boğuşanlar, sağ kalanlar, hayatı ıskalayanlar, dert sahibi olanlar, psikolojisi bozulanlar, işini kaybedenler, intihar edenler, arayı açanlar, arayı bulanlar, evlenenler, boşananlar, ölenler, öldürülenler, güneşe gömülmeyenler...

Zaman hızla akıp geçiyordu, bayramlar birbirini kovalıyordu. Geldi, gelecek, geliyor, derken geldi yine bayram. Biz, yine çaresiz, sarılmadan, öpüşmeden, koklaşmadan, bir masanın etrafında toplaşmadan, gelip geçecek bayramları kovalıyoruz, alev alev yanan şehirlerde.

"Ölümü öp, yemezsen hatırım kalır" diyen akrabalar yok artık, son baklava dilimi bitap düşmüş tepsinin kenarında. Ayran aşı çorbası yaza eşlik edemiyor, buzdolabında ekşiyor. Getir- götürcülerin yolunu gözlüyoruz, hamburgerlere gömülüyoruz. 

Eli kulağında demeye fırsat bulamadan geldi, yanağımıza bir fiske atıp kapımızı çaldı. Az da olsa tebessüm ettirecek gibi hali tavrı, tuhaf olan biz de hal yok. Televizyonlarımızın dışında gidecek yerimiz de yok, buyur edemiyoruz kendini, mahsun, masum bakışıyoruz kapıların önünde. Maksat muhabbet olsun, iki lafın beli kırılsın istiyoruz, ancak büyük ekran telefonlarımızdan sesimizi duyuruyoruz. Seslerimiz boşlukta kaybolup uçuyor sanki, derinlerde bir yerde tıkanıyor, aile buluşmalarımız Zoom odalarına gömülüyor. 

Fizyolojik ve psikolojik kan bağımızın olduğu akrabalar, sıkıcı akraba odaları, saygıda kusur etmemek için kendimizi paraladığımız buluşmalar, eski günlerin hatırlanıp gözlerin dolması, ansızın neşelenmeler, gülüşmeler, bonbon şekeri kıvamındaki kahkahalar kalmadı. Herkes birbirine bir virüs uzaklığında! Bir süper virüs dünyanın etrafında dördüncü turunu atıyor, mutasyondan, varyanta dönüşüyor, hepimizi pert ediyor.

Elimizden tutup, yedi sülale kapısı çaldıran, akraba taallukat içinde hiyerarşik gezi programı düzenleyen büyükler canının derdine düşmüş, aşı konuşuyor. Kim kimin yarına çıkıp çıkmayacağını, bir sonraki bayramda sağ kalıp kalmayacağını bilmiyor. 

"Bugün bayram erken kalkın çocuklar" şarkısı ergenliğimizin taçlandığı günlerde kaldı, duymak istesek de duyulmuyor, tiz bir heyecanla uzaklaşıyor şehrin varoşlarında. Sabahın kör saatinde kapı çalan çocuklar sahillere doluştu, ziller sustu, başlar yastığa gömüldü. 

Bayram eski tadını kaybettiğinin farkında değil, o zamanını bekliyor, gelmeye, kapıları çalmaya devam ediyor. Kafamıza göre takılmamıza aldırmıyor, kapı önü muharebeleri bekliyor bizden. Ne gidecek yer kaldı, ne de gelecek kimse. "Sakın gelmeyin" diyen dayı, amca videoları dolaşıyor internette, komik sanılıyor, tek kişilik gülünüyor. 

Gel de bayram kutla şimdi!

Her şeye rağmen...

İyi Bayramlar.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

"Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir." M. Kemal Atatürk

Resim
  GÖZÜNÜ AÇ! "Bir suça göz yuman ikincisini davet eder." Dün ve bugün göz yumduklarımız, bugün bize göz açtırmayanlardır. Gözümüzü açacağız, suça ortak olmayacağız. Sanat damarımızı koparmalarına izin vermeyeceğiz. Sanata ihtiyacımız var; müziğin sesini duymak istiyoruz, oyun oynamak istiyoruz, tiyatroya gitmek istiyoruz, sinema perdesinin açılmasını bekliyoruz. Hayatımızdaki körelmeyi sanatla aşmak istiyoruz. Bozulan psikolojimizi ancak sanatla iyileştirebiliriz, buna şiddetle ihtiyacımız var.  Sanatın susturulmuş olmasının altında yatan nedenin ideolojik olduğunu düşünüyorum. Seküler yaşam tarzına düşman olanlar sanata da düşman; bu suskunluk işlerine geliyor, bilerek isteyerek susturmaya devam ediyorlar. Göz yummak olmaz, diz üstü durmayacağız, aksine ayaklarımızın üstünde esaslı bir şekilde dikilip sesimizi yükselteceğiz.  Nerede olursam olayım, konumum, durumum ne olursa olsun, haksız bir tokadın acısını yüzümde hissetmiyorsam insanlık dersinden sınıfta kalmış olurum...
Devamı
Resim
  "ERTEYE KALAN ARKAYA KALIR" Yazmayı erteledikçe arkada kaldım. Çok arkada, epey arkada. Düştüm, kalktım, çalıştım, yoruldum, üşendim, haydan geldim huya gittim. Hayat aktı geçti. Keşke, yurttan sesler kadınlar korosu gibi şen şakrak aksaydı, pek öyle olmadı. Daha çok, halay başı Mahmut Tuncer'in kliplerine benziyordu hayat; karmakarışık. Mahmut Tuncer'in Ankara türküsünü bilir misiniz? Ankara'da deniz baş roldedir, araba Çorum plakalıdır, üzerine giydiği polis üniformasında İstanbul yazar. Melih Gökçek'ten sonra Ankara'ya yapılan en büyük zulüm bu kliptir.😋 Dobarladım, karışıklığı kırışıklığı düzelttim, düzenledim. Ellerimi ovuşturdum, tırnaklarımı cilaladım, üzerimdeki miskinliği attım, yazmaya koyuldum. Seni iplemeyen, olduğu yerde beklemeyen hayatın peşinden mecbur koşacaksın. Kaçıp gitmesine izin vermeden yakalayacaksın. Hayatın acayip bir döngüsü var, elini uzatınca yakalayacağını hissediyorsun. O zaman uzat elini, yakala. Böyle blogculuk mu olur! ...
Devamı

"Gel sen ne çektiğimi bir de bana sor.."

Resim
           EROL EVGİN konserinde ağlamak! Yıl 2021, günlerden 6 Ağustos, saatler 21.30 u gösteriyor. Şehir İstanbul, olay yeri Harbiye Açık Hava Tiyatrosu. Morale ihtiyacın var, düşünme, git Erol Evgin konserine. Şarkılar bizi söyler, şarkılar ilaçtır, şimdi daha çok ihtiyacın var şarkılara diyor iç sesim. İç sesim bu sıralar bana çok şey söylüyor! Sessiz, sakin bekliyor seyirci, her zamanki gibi değil tiyatro, tuhaf bir hüzün var havada. Seyirci az mı çok mu, belli değil. Hani kalabalık gibi gözüküyor, ama değil. Bir boş bir dolu koltuklardan mı öyle gözüküyor? Hayatımız da tıpkı o koltuklar gibi bir dolu bir boş! Kimse yanındakiyle konuşmuyor, insanlar boş gözlerle sahneye bakıyor, yıllardır seyirciyi büyüleyen şatafat kalmamış sanki Harbiye Açık Hava Tiyatrosunda. Barkovizyonda dönen digital roman okumaları kimsenin ilgisini çekmiyor, bir an önce Erol Evgin'in sahneye çıkması bekleniyor. Islak mendillerle koltuklar siliniyor, keskin bir kolonya kokusu du...
Devamı